Levensdoel

In totaal ben ik twee keer een week naar het land wat verder weg ligt als Duitsland geweest om daar reiki te gaan geven. Reiki geven aan mensen en kinderen in vluchtelingenkampen, psychiatrische opvang en een weeshuis. Ik was 32 jaar toen ik voor het eerst naar dit land wat verder weg ligt als Duitsland vertrok. Door deze twee weken, twee keer een hele week, heb ik weer geleerd om met beide benen op de grond te staan. Dat er veel dingen betrekkelijk zijn in het leven en vaak niet de moeite waard om je druk om te maken. Het waren twee weken vol met ervaringen. Ik ben erdoor gegroeid als mens. De oude mevrouw die ondersteunend binnen werd gebracht en die tranen over haar gezicht had lopen van de kou. De kleine kinderen die met hun kleine armpjes gespreid stonden in het weeshuis en smeekten om aandacht, zonder dat ze konden praten. De foto’s die ik gezien heb van vrouwen wiens man was  vermoord in de oorlog. Op die foto’s huizen die helemaal kapot geschoten waren. De vreselijke verhalen van moeders en kinderen over wat ze meegemaakt hadden. De brandwonden op hun lichamen doordat er sigaretten op uit waren gedrukt.

Naast al deze mensen ellende werd ik in dit land wat verder weg ligt als Duitsland met nog iets geconfronteerd. Dat raakte me nog meer dan al de mensen ellende. Zoals ik al eerder heb verteld: ik hou van dieren. Mijn liefde voor dieren zit in mijn bloed, hart en ziel. Ik kan niet leven zonder dieren.  In dit land wat verder weg ligt als Duitsland liepen veel, heel veel zwerfhonden. Door de oorlog waren er vele tienduizenden mensen gevlucht. Veel van deze mensen hadden honden en die zijn achter gebleven. Deze honden zijn zich gaan voortplanten en zie daar..een nog groter zwerfhondenprobleem dan dat er was voor deze vreselijke oorlog.  

Overal waar je liep zag je honden lopen. Ze lagen doodgereden langs de weg, er werd naar ze geschopt en er waren speciale jagers, ingehuurd door gemeentes, om honden af te maken. Ik praat in dit geval niet over inslapen of euthanasie want dat was niet aan de orde. De honden werden afgemaakt. Afgemaakt op gruwelijke wijze. Als bewijs moest de jager een stuk staart mee nemen om aan de gemeente te laten zien dat hij werkelijk een hond had afgemaakt. Had hij staarten om in te leveren dan kreeg hij of betaald of nieuwe kogels. Deze jagers waren goed in staarten afsnijden maar vaak waren de honden alleen maar gewond als de staarten afgesneden werden want ze wilden zo min mogelijk kogels gebruiken. De hond stierf dan een vreselijke langzame pijnlijke dood door bloeding of infectie.    

Na de eerste week reiki in dit land wat verder weg ligt als Duitsland werden we door onze tolk, alias chauffeur, naar het vliegveld gebracht. Een reis van ruim 4 uur. Ik heb de hele rit naar het vliegveld op de achterbank gelegen. Ik kon het niet meer aan om naar buiten te kijken. Om steeds maar weer honden te zien die aangereden langs de weg lagen. Die vast zaten aan kettingen van maximaal een meter, die geschopt en geslagen werden.

Ik was 32 jaar, al jaren depressief en zat in een relatie waar ik mij niet gelukkig in voelde. In het vliegtuig terug naar Nederland zwevend door Lalaland begreep ik ineens waarom ik geboren was. Tot die tijd had ik geen doel in mijn leven en nu wist ik wat ik moest gaan doen. Ik was geboren om de dieren uit dit land wat verder weg ligt als Duitsland een stem te geven. Ik had geen idee hoe ik het moest gaan doen of wat er zou gaan gebeuren maar ik wist dat ik er wat mee moest. Mijn leven is vanaf mijn eerste reis naar dit land wat verder weg ligt dan Duitsland nooit meer hetzelfde geworden. Ik wist toen nog niet dat ik de volgende 7 jaar minimaal twee keer per jaar terug zou komen naar dit land wat verder weg ligt als Duitsland om me in te zetten voor de zwerfdieren. Als ik toen had geweten hoe zwaar dit zou gaan worden denk ik niet dat ik dezelfde keus zou hebben gemaakt.