Vertrouwen

Zo vlak voor kerst en met oud en nieuw voor de deur kan ik niet anders dan terug kijken naar het afgelopen jaar. Er is veel gebeurd. Nieuwe collega’s op het werk. Vrienden van vroeger terug gevonden. Afscheid genomen van mensen die niet meer pasten in mijn leven.

De grootste verandering in mijn leven dit afgelopen jaar was mijn verhuizing. Het huis wat ik huurden was zo verrot dat het gesloopt moest worden. Toen ik hoorde dat ik weg moest uit het huis brak mijn hart. In dit huis was mijn leven weer begonnen ruim 4 jaar geleden. Mijn leven wat ik al jaren kwijt was. Niet meer wetende wie ik was of wat ik wilde. Het voelde of mijn leven met de grond gelijk werd gemaakt.

Ik kreeg een huis toegewezen in het dorp waar ik geboren en getogen ben. Het dorp waar ik al twintig jaar weg was. Toen ik het nieuwe huis binnen stapten om te bekijken wist ik dat het goed zou komen. Dit huis zou mij goed gaan doen. En zo geschiedde.

Alweer zeven maanden woon ik in het nieuwe huis. Alweer zeven maanden woon ik in het dorp waar ik twintig jaar weg ben geweest. Wat een fantastisch huis. Wat heerlijk om weer terug te zijn op bekend terrein. In dit huis ben ik echt thuis. Iedere keer geniet ik weer bij thuiskomst. In dit huis kan ik alles aan. Dat gevoel bevalt mij prima. Het is lang geleden dat ik mij zo goed en sterk heb gevoeld.

Ik kijk daarom terug met een zeer tevreden gevoel. Ik kijk vooruit met vertrouwen. Nog nooit eerder zoveel vertrouwen gevoeld. Vertrouwen in mezelf.

Met het nieuwe jaar voor de deur wens ik iedereen dan ook vertrouwen. Vertrouwen in jezelf. Als je vertrouwen hebt in jezelf kun je alles aan !! 

Nino de opvang kater

Hij is niet de eerste kat die ik opvang in huis. Er zijn al vele katten voor hem geweest. Met hem bedoel ik Nino. Nino is een kitten van zes maanden. Nino had in het asiel constant last van niesziekte. Het was erg sneu voor hem. Hij zat constant verstopt en had het benauwd. Ik heb hem mee naar huis genomen in de hoop dat hij hier op gaat knappen.

Zo jong als Nino is waren de opvang katten voor hem niet. Dat waren vooral oudere katten die een ziekte hadden. Veel opvangkatten waren zo ziek dat ze dood zouden gaan. Ik wilde ze niet hun laatste dagen, weken, maanden, in het asiel laten slijten. Sommige katten hebben nog een paar dagen geleefd. Andere katten hebben nog een paar maanden bij mij in huis rond gelopen.

Dan mochten ze nog heerlijk genieten in huis en in de tuin. Ik kookte kipfilet voor ze of gaf ze ander lekker voer. Als het dan duidelijk werd dat de kat echt niet meer verder kon leven dan ging ik ermee naar de dierenarts en liet ze inslapen. Het feit dat dieren in een asiel komen en daar sterven in een hok vind ik naar. Dat vind ik vreselijk. Op deze manier kan ik een dier zo nu en dan helpen het iets aangenamer te maken aan het eind van hun leven.

Nino is niet zomaar een kitten. Nee, Nino is een kitten met een doel. Dat doel is zoveel mogelijk ontdekken en meemaken in het leven. Alles, maar dan ook werkelijk alles, moet onderzocht worden. In iedere plant moet gegraven en gelegen worden. Op iedere kast moet gesprongen worden. Het aanrecht van boven tot onder besnuffeld. Alle krabpalen en alle mandjes worden aan een onderzoek onderworpen. Niets ontgaat deze jonge kater.

Nino kwam binnen in het asiel als kitten toen hij nog heel klein was. Hij was er zeer ernstig aan toe. Ook zijn zusje en broertje waren erg ziek. Of Nino ooit nog helemaal van zijn niesziekte af zal komen is de vraag. Nino lijkt zich er weinig van aan te trekken. Zijn ogen zijn vaak vochtig en hij niest zo nu en dan. Als hij niest dan vliegen de klodders snot je om de oren. Ook daar lijkt Nino verder geen last van te hebben. Ik vind het wat minder prettig moet  ik bekennen.

Ondanks zijn snot en wat natte oogjes is Nino een super grappig katertje. Hij loopt tussen mijn honden door of hij niet anders gewend is. Hij negeert mijn andere katten en trekt helemaal zijn eigen plan. Mijn eigen kater vindt het helemaal niks. Hij begint al met grommen als hij maar denkt dat Nino eraan komt. Nino kijkt een keer en maakt zich er niet druk om. De kleine man ligt nu tevreden naast mij te slapen. Ik ben benieuwd over welke avonturen hij droomt !!

Nino nu

Nino toen

Nare dromen

Al mijn hele leven heb ik last van dromen. Dromen als ik slaap en dan vooral nare dromen. De dromen die ik overdag heb dat is een ander verhaal. Tot mijn vijfde of zesde jaar heb ik bij mijn ouders op de slaapkamer geslapen. Ik had toen al last van dromen. De dromen die vaak nachtmerries waren. De droom die ik had toen ik klein was, was altijd dezelfde.

Ik zat in een vrachtwagen en die vrachtwagen reed langs een ravijn. Ieder moment kon die vrachtwagen naar beneden vallen. Dat naar beneden vallen is nooit gebeurd. De angst dat het wel gebeurde was er altijd.

Toen ik op mijn eigen kamer ging slapen ging ik regelmatig slaapwandelen. Dan stond ik ’s nachts ineens beneden met iets uit mijn kamer om er iets compleet anders voor mee naar boven te nemen.  Ik had een groot poppenhuis op mijn kamer staan. Op een nacht dacht ik dat daar de toilet was en heb achter mijn poppenhuis zitten plassen.

Op weer een andere nacht werd ik wakker met één been buiten het raam. Met mijn handen hield ik mij vast aan het kozijn. Ik werd wakker omdat mijn been nat en koud was van de regen. Ik schrok want mijn slaapkamer was op de tweede verdieping. Toen ik mijn moeder wakker maakte en vertelde wat er gebeurd was geloofde ze mij in eerste instantie niet. Ze voelde aan mijn been en dat was nat en koud. Op mijn slaapkamer stond mijn raam open. De hor die er gewoonlijk voor stond was weggehaald. Het was mijn moeder duidelijk dat ik dit niet verzonnen had.

Toen ik volwassen was en alleen woonde heb ik maanden lang op de bank geslapen. Ik durfde niet naar bed. De tv bleef dan altijd aan staan. Ik had dan en licht en afleiding mocht ik wakker worden van weer een nare droom. Wakker worden in paniek en niet weten waar je bent is heel naar.  Huilend wakker worden en niet meer kunnen stoppen met huilen is geen fijne ervaring.

Van de vriendjes die ik heb gehad heb ik regelmatig gehoord dat ik in mijn slaap aan het praten was. Het was meestal niet verstaanbaar. Soms werd ik wakker van mezelf. Dan hoorde ik mezelf praten maar begreep absoluut niet waar ik het over had.  

Mijn dromen spelen mij al van kleins af aan parten. Het is erg vermoeiend om nare dromen te hebben. Het wakker worden in de ochtend is een drama. Ik voel me dan of ik door een trein ben overreden. Het gevoel waar ik na een nare droom mee wakker kan worden is zeer lastig kwijt te raken. Soms draag ik het nare gevoel een hele dag met me mee. Ook al weet ik dat het gevoel door een nachtmerrie is ontstaan en vaak geen realiteit is. 

Gelukkig gaat het de laatste tijd steeds beter. Ik heb niet zo heel vaak meer last van nare dromen in mijn slaap. Voor mij een goed teken. De rust begint eindelijk in mijn leven te komen lijkt het. Maar dat mag ook wel na 45 jaar !! 

Onrust in mijn lijf

Pa ligt op dit moment op de operatietafel. Hij zal 4 omleidingen krijgen. Er worden duizenden van dit soort operaties uitgevoerd. Dat gaat eigenlijk altijd goed. Het is dan toch even anders als het je eigen pa van 71 jaar is. Ik ga er van uit dat de operatie goed zal gaan. Dat pa weer snel naar huis kan om te herstellen. Dat pa er dan weer vele jaren tegen kan. Toch veroorzaakt dit stress in mijn lijf. Ik probeer mezelf goed te voelen en mij geen zorgen te maken. Maar dat valt niet mee.  

Daarnaast heb ik deze week weer de keus gemaakt om een hond op het asiel te laten euthanaseren. Ik lig daar wakker van. Daarnaast ben ik er letterlijk en figuurlijk beroerd van. Ik ben geen beheerder geworden om dieren in te laten slapen. Je wilt alles redden. Je wilt alles een nieuw thuis geven. Je wilt ieder dier DE kans geven. Dat is alleen in de praktijk absoluut onmogelijk. Dat gaat niet, dat werkt niet, dat kan niet. 

Als ik de oudere euthanasieformulieren zie van vorige beheerders dan weet ik dat ik deze keuzes moet maken. Op één van de  formulieren staat het verhaal over een hond die uiteindelijk geeuthaniseerd is na vier keer geplaatst te zijn geweest. De hond is al die keren weer terug naar het asiel gekomen omdat hij gebeten had. Van de vier keer  waren het twee keer zulke zware bijtwonden dat men naar het ziekenhuis moest. Nu heb ik geen medelijden met de mensen die gebeten zijn. Zo ben ik dan ook weer. Maar ik vind het vreselijk voor die hond. Zo zijn er vele van dit soort verhalen te lezen op de oude euthanasie formulieren. 

Dat is niet wat ik wil voor een hond. Dat is niet de manier waarop ik dieren wil "redden". De dood uitstellen om het dier  uiteindelijk alsnog de dood in te sturen. Ik sta achter mijn besluit voor de euthanasie van deze hond. Van de hond waar ik maandag over heb beslist dat hij niet meer leven mag. Dat wil niet zeggen dat ik er een trots gevoel van krijg. Dat wil niet zeggen dat ik zoiets zomaar  "even" besluit. Ik vind het zwaar en moeilijk maar dat geeft mij niet het recht om met de dieren waar ik verantwoordelijk over ben te sollen. 
Er worden in mijn ogen te veel honden met flinke gedragsproblemen in leven gehouden omdat die dieren zo zielig zouden zijn. Ik vind het zielig dat deze dieren in leven worden gehouden door mensen die hun eigen emoties niet onder ogen durven te komen. Dat deze dieren in leven worden gehouden waardoor andere mensen en dieren een risico lopen. IK DOE HET NIET. IK DOE ER NIET AAN MEE !!