Corrupt

In het land wat verder weg ligt als Duitsland is de politie corrupt. Niet een klein beetje corrupt maar vies smerig goor corrupt. Als buitenlander proberen ze je in dit land wat verder weg ligt als Duitsland compleet te naaien. Je wordt aangehouden omdat je wat te hard zou hebben gereden. Dat kan natuurlijk altijd een keer. Maar dat wat ze je dan willen laten betalen is absurd. Als je niet beter weet dan betaal je de politie, waar je ontzag voor hoort te hebben, gewoonlijk. Gelukkig wist ik beter op een bepaald moment en was ik niet van plan om nog iets te betalen.

Ieder jaar ging ik minimaal 2x naar het land wat verder weg ligt als Duitsland. Meestal met de auto. Ik wist de weg uit mijn hoofd en kende de regels die in dit land gelden. Gelukkig had ik al snel hele goede contacten die ik steeds kon bellen als ik weer eens aan de kant was gezet door een politieagent. Hoe ik aan de goede contacten kwam weet ik niet meer helemaal precies maar het belangrijkste is dat ik die goede contacten had. De goede contacten waren mijn “hulplijn”.

Als ik weer langs de kant werd gezet en er een vreselijke politieagent naar mij toe kwam lopen nam ik standaard mijn mobieltje ter hand en ging bellen naar mijn hulplijn. Als ik die hulplijn aan de telefoon had gaf ik mijn mobiel aan de desbetreffende politieagent en even later kon ik verder rijden. Wat had ik een vreselijke lol iedere keer. De klootzakken wisten niet waar ze moesten kijken als ze mij mijn mobieltje terug gaven en mij het teken gaven dat ik verder mocht rijden. Wat voelde ik mij bere sterk op die momenten.

Vele malen heb ik deze hulplijn ingezet en dankzij deze hulplijn heb ik vele honderden euro’s bespaard die anders bij corrupte politieagenten in hun broekzakken zou zijn verdwenen.

Jammer genoeg was deze hulplijn nooit vlakbij als in naast mij in de auto. De hulplijn  was alleen bereikbaar via de telefoon en overdag. Ik kon dan ook niet bellen toen ik op een avond door de straten van de stad, waar een donkere deken overheen lag, scheurden omdat ik werd achtervolgd.

De stad met de donkere deken er overheen kende ik na een paar keer als mijn broekzak. Daarnaast kan ik ook nog best goed autorijden. Het wordt u later duidelijk waarom dit zo belangrijk is om te noemen. Iedereen rijd te snel, te wild en te idioot in deze stad. Ik reed iets te hard, moet ik eerlijk bekennen, toen ik weer eens door een politieagent aan de kant van de weg werd gezet. Ik reed in een wit busje. Naast mij zat een vrouw en er zat nog een jonge dame achterin de bus. Achterin de bus betekent in de laadruimte en niet op een bank.

De politieagent was alleen en ik zag vlak bij hem 3 jonge jongens zitten op een hekje wat langs het trottoir liep. Ik had de bus langs het trottoir staan. Ik draai mijn raampje een stukje naar beneden en de politieagent begint in de taal te praten die ik al die jaren dat ik naar dit land ben gegaan nooit onder de knie heb gekregen. Terwijl hij mij op een metertje wil laten zien hoeveel km ik wel niet reed hoor ik achter de bus open gaan en de jonge dame achterin de bus wat roepen.

Daar klopte iets niet dus ik gooi mijn deur open en duw de politieagent opzij. Ik rende naar de achterkant van de bus en zag dat die jonge jongens vlak achter de bus stonden. De achterdeur zat weer dicht. Ik deed de deur open en vraag aan de jonge dame wat er aan de hand is. Ze vertelde dat de jonge jongens de deur open hadden getrokken van de bus. Ik was woest en ik liep waarschijnlijk rood aan. Wat ik precies gezegd heb weet ik niet meer maar er zal vast veel fuck off in hebben gezeten want dat vind ik me toch fijn om te zeggen als ik boos ben. De jonge jongens stapten achteruit en ik liep woedend weer naar de voorkant van de bus. De politieagent stond mij verbaasd aan te kijken, de lul. Hij wist heel goed wat er gebeurt was en hij deed niets. Voor mij reden om hem ook helemaal stijf te schelden en ook hier waarschijnlijk een paar keer fuck off te roepen. Ik trok mijn portier open en duwde de politieagent opzijn. Ik stapte in de bus en reed weg want ik bleef geen seconde langer daar staan en die politieagent kon dood vallen met zijn metertje.

Op een bepaald moment zag ik dat we werden achtervolgd door een auto. In die auto zaten de jonge jongens die even daarvoor de bus open hadden getrokken. Langzaam aan  begon ik steeds meer gas te geven. Des te harder ik reed des te harder de auto met de jonge jongens erin. Ik kon ons niet eerder naar ons logeeradres brengen voor ik die auto kwijt was want ik wilde niet dat ze wisten waar wij verbleven.

Ik heb door de straten van de stad waar de donkere deken overheen ligt gescheurd als een zotte dwaas. Gelukkig kende ik er de weg heel goed en gelukkig kan ik best goed auto rijden want dat kwam hier nu wel heel goed van pas. Dit samen heeft ervoor gezorgd dat ik ze kwijt ben gereden. Ik reed op een bepaald moment de bus in een heel smal en donker straatje en zetten de motor en lichten uit. Een paar tellen later zag ik de auto met de jonge jongens heel zachtjes voorbij rijden, ze zagen de bus niet. Ik heb de bus pas tientallen minuten later weer durven starten en heb ons naar ons logeeradres gereden.

Het was een heftig avontuur met God zei dank een goed eind… maar dat is bij Starsky en Hutch gelukkig ook altijd toch ?