Seks met een vrouw

Ik had er nooit, maar dan ook nooit, over nagedacht om met een vrouw seks te hebben. Ik viel op mannen en niet op vrouwen. Dat veranderde toen ik een vrouw tegen kwam die mij erg leuk vond. Deze vrouw viel niet op mannen maar alleen op vrouwen. Leuk gevonden worden door een vrouw vond ik wel een bijzondere ervaring. Ik wist niet zo goed wat ik ermee moest maar wilde het zeker niet uit de weg gaan.

Ze vroeg of ik een avondje gezellig op visite kwam. Ik ben niet vies van wat avontuur hier en daar dus ik nam de uitnodiging aan. De avond was erg gezellig en het verliep allemaal heel relaxt. Het was wel duidelijk dat er een bepaalde spanning was tussen ons. Geen nare spanning laat dat duidelijk zijn. Ze gaf me na een bepaalde tijd een rondleiding door haar huis. Toen ze mij wat liet zien en dichterbij mij kwam staan sloeg ze haar vrouwelijke slag. Ik zal niet in detail treden maar het was zeer prettig kan ik je vertellen. Ik voelde de kriebels die ik kenden en stond versteld dat ik die voelde. Ik had een vrouw aan mijn lijf zitten en ik vond het lekker en opwindend. Gretig deed ik mee.

Toen ik die avond naar huis ging wist ik dat deze avond een vervolg zou krijgen. Het was mij zo goed bevallen dat ik helemaal om was. Ik vond vrouwen, deze in ieder geval, leuk. Al met al heb ik vier maanden een relatie met haar gehad. Er ging een wereld voor mij open. Ik wist niet dat het zo fijn en lekker zou zijn met een vrouw. Nu begreep ik waarom mannen bepaalde lichaamsdelen zo lekker vinden bij de vrouw. Het smaakte steeds naar meer.

De relatie heb ik na een maand of 4 beëindigd. Wat de reden was dat ik de relatie niet meer wilden is mij nooit echt duidelijk geworden. Was het omdat ik toch niet op vrouwen val of was deze vrouw niet de juiste voor mij ? Het was hoe dan ook een ervaring om niet meer te vergeten. Sindsdien kijk ik anders naar vrouwen. Vrouwen vind ik veel mooier om naar te kijken dan naar mannen. Toch val ik sneller voor een man.

Iedere hetero vrouw zou eens seks moeten hebben met een andere vrouw vind ik. Dit om te ervaren hoe dat is. Hoe zacht en teder dat kan zijn. Compleet anders dan seks met een man over het algemeen. Je voelt elkaar veel beter aan. Je zult verbaasd zijn over hoe fijn dat kan zijn. Doe eens gek. Gooi je haren los en laat je verassen.

 

doodschieten van katten

Beste meneer Frank Dales,

Wat ik zo verwonderlijk vind is dat u echt niet beter lijkt te weten. Ondanks de opleidingen die u heeft gedaan, de bakken geld die u verdient ziet u het niet.

Er is een zwerfkatten probleem in Nederland dat klopt. Daar zit u nog redelijk goed. Maar om nou met een hoop bombarie en reclamespots een petitie proberen te laten tekenen tegen het afschieten van zwerfkatten is werkelijk sneu. Niet alleen sneu maar ook zo zonde van al het gedoneerde geld wat hieraan besteed wordt !! Dat geld waar zoveel echte goede dingen mee gedaan zouden kunnen worden.

Katten afschieten helpt niet tegen het probleem en is een hele nare oplossing. Dat ben ik met u eens. Meer de 100.00 zwerfkatten in Nederland. Afschieten zorgt ervoor dat het aantal even zakt maar dat zal weer vermenigvuldigen. De katten die over blijven en die vaak niet *gecastreerd zijn zullen zich als gekken gaan voortplanten want de lege plekken in de groepen moeten gevuld worden. Daarnaast moet ik niet denken aan de huiskatten die ook ergens lopen en afgeschoten worden. Kinderen overstuur want Tommie is niet thuis gekomen nadat hij even een ommetje ging maken. De jager kan niet zien of het een zwerfkat of Tommie is.

Met het zwerfkattenprobleem moet men bij de werkelijke oorzaak zijn. Hoe is dit probleem ontstaan en hoe wordt het in stand gehouden ? Kent u het verhaal van de bloemetjes en de bijtjes meneer Dales ? Als mensen katten nemen maar niet de verantwoording om het dier te laten castreren komen er heel veel nieuwe kleine katjes. Dat is de natuur.

Als u nou echt iets nuttigs wilt doen wees dan een voorbeeld als dierenbescherming. Geef voorlichting aan katteneigenaren. Laat zien waarom het zo belangrijk is om de kat te laten castreren.

Daarnaast heeft de dierenbescherming vele dierenasielen onder hun hoede. Wordt er aan vroegcastratie gedaan bij de kittens die geplaatst worden meneer Dales ? Zijn de kittens die geplaatst worden via deze asielen gecastreerd ? Het antwoord daarop is nee. Mijn vraag aan u is dan; waarom niet meneer Dales ? Deze kittens worden geplaatst en worden groter. Ze gaan naar buiten na een paar weken en dan ? U bent mede verantwoordelijk voor het zwerfkattenprobleem in Nederland.

Volgens mij kan de dierenbescherming hele goede dingen doen met de vele miljoenen euro’s die er jaarlijks binnen komen. Wilt u meer informatie over vroegcastratie bij kittens, zodat ze wel gacastreerd het pand verlaten, dan kunt u contact met mij opnemen meneer Dales. Daar waar ik het voor het zeggen heb gaan er namelijk geen kittens ongecastreerd de deur uit. Op deze manier gaan we het zwerfkattenprobleem te lijf. Dat heeft meer effect dan een lullige petitie tegen het doodschieten en er verder niets mee doen !!

 

*castreren is de algemene term voor castratie en sterilisatie.

Viervoeter vrienden

Mijn honden en katten zijn mijn leven. Mensen die niet van dieren houden zullen dit niet begrijpen. Ik begrijp daarentegen niet dat er mensen zijn die niet van dieren houden. Mensen die niets om dieren geven vertrouw ik niet. Die missen in mijn ogen ergens iets. Mijn dieren zijn voor mij net zo belangrijk als kinderen voor hun moeder.

Toen ik 15 jaar geleden overspannen en depressief thuis kwam te zitten besloot ik dat ik een hondje wilde. Ik was al eerder depressief geweest en wist na al die jaren dat fulltime werken voor mij  er lange tijd niet in zou zitten en dat ik dus tijd had om voor een hondje te zorgen. Daarnaast zou het goed voor mij zijn want dan moest ik naar buiten en kwam ik onder de mensen ipv op bed te blijven hele dagen.

In eerste instantie had ik aan één hondje gedacht maar alleen is ook maar alleen dus besloot ik dat er twee mochten komen. Ik wilde ook wat kleinere hondjes want dan kon ik ze makkelijk overal mee heen nemen. Ik ging op zoek.

Toen ik langs de kennels liep zag ik allerlei verschillende pupjes. In de ene kennel zaten twee boomer pups, in de andere kennel zaten twee beagle pups en zo waren er vijf a zes kennels waar puppies in zaten. Toen ik voor de laatste kennel stond was ik om. Vier kraaloogjes keken mij aan. Achter die oogjes twee pupjes die blij omhoog tegen de kennel sprongen. Het waren broertjes werd mij verteld. Ik vond het wat vreemd want ze leken helemaal niet op elkaar. Waarschijnlijk was moeders erg populair geweest bij de reuen en waren er meerdere vaders. Hoe dan ook, ik wilde die twee kleine dotjes.

Die twee klein dotjes zijn meegegaan naar huis en nu 15 jaar later zijn ze er nog steeds. Fred en Barnie zijn mijn twee mannen. Fred is al 15 jaar eigenwijs. Loopt al 15 jaar precies de andere kant op van waar ik heen loop. Al 15 jaar schooit hij als ik zit te eten. Al 15 jaar wil hij op schoot en het liefst helemaal tegen je aan want Fred heeft het vaak koud. Al 15 jaar is Fred een eigenwijze eikel die zijn eigen ding doet en ondertussen iedereen inpalmt met zijn lekkere koppie.

Barnie is een totaal ander hondje. Barnie is een lieverd. Blijft altijd bij mij in de buurt en houdt mij dan ook heel goed in de gaten. Barnie heeft nog nooit van zijn leven geschooid. Hij hoeft niet op schoot maar Barnie ligt altijd, maar dan ook altijd, in mijn buurt. Zelden zo’n lief hondje meegemaakt als Barnie.

Fred en Barnie zijn nu, 15 jaar later, beiden slechtziend en slechthorend. Barnie gaat duidelijk achteruit met zijn gezondheid. Hij heeft steeds meer moeite om op te staan en hij heeft een zware hartruis. Fred loopt nog steeds als een kievit maar wordt wel iets magerder. Hoe lang ik nog kan en mag genieten van mijn twee viervoeter mannen weet ik niet.

Wat ik wel weet is dat deze twee kleine honden mijn leven een compleet andere wending hebben gegeven 15 jaar geleden. Ze zijn voor mij al 15 jaar een reden om door te gaan. Al 15 jaar geven ze mij dagelijks een lach op mijn gezicht.

Mensen die niet van dieren houden zullen mij niet begrijpen. Maar daarentegen begrijp ik niet dat er dat soort mensen zijn !!

Spelen voor God

De titel, spelen voor God, kan verschillende kanten op.  Spelen voor God, als in een kerk gaan staan en een toneelstuk of instrument spelen bijvoorbeeld. Dat is niet wat ik bedoel. Voor God spelen zoals ik het bedoel, is doen alsof je God bent. Dat je beslist over bepaalde zaken in het leven. En dan bedoel ik beslissen over leven of dood.

Voorop gesteld: zelf geloof ik niet in God. Ik geloof niet in de God waar miljoenen mensen voor in de kerk zitten. Waar oorlogen voor worden gevoerd en mensen voor worden vermoord omdat ze volgens een bepaald geloof nergens bij horen. Ik geloof in een energie, in moeder aarde of in hoe het ook genoemd wordt of kan worden. Ik geloof in gelijkheid voor iedereen. Moeder aarde doet niet aan oordelen en veroordelen van mensen die anders zijn, doen of denken. Dat waardeer ik zo aan moeder aarde.

Om mijn verhaal duidelijk te maken spreek ik over God zodat iedereen weet wat ik bedoel. Ik heb al vele malen voor God gespeeld en ik vond het afschuwelijk. Stel dat er echt één zou bestaan dan heeft hij echt de vreselijkste klote baan die je maar bedenken kan volgens mij.

Al ruim 12 jaar loop ik rond in de dierenwelzijnswereld. Eerst 7 jaar gewerkt met en voor zwerfhonden in Bosnië. Nu alweer ruim 5 jaar in het de opvang voor dieren in Nederland. In die 12 jaar heb ik al vele malen voor God gespeeld en beslist over  leven of dood van dieren. Als je de leiding hebt over een stichting of een asiel moet je keuzes kunnen maken. Moet je keuzes durven maken, hoe moeilijk ook. Ik kan dat. Kiezen voor de dood. Soms is de dood namelijk beter dan een levenslange gevangenschap. Soms is de dood beter dan een leven waarin er met je gesold wordt. 

Dat spelen voor God kan ik goed. Dat wil niet zeggen dat ik het leuk vind. Ik vind het afschuwelijk. Hoe weet ik nou wanneer het tijd is vragen mensen zich  misschien af. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet 100% weet. Op de momenten dat ik deze moeilijke keuzes moet maken volg ik mijn intuïtie. Dat kunnen veel mensen niet. Ik kan dat wel. 

Makkelijk is het niet. De nachten die ik er wakker van lig zijn niet te tellen. De nachtmerries die ik er van heb gehad en nog heb zijn niet te tellen. De vreselijkste gedachten over mijzelf. De grootste twijfels over mijn kunnen. Toch maak ik die keuzes en sta ik achter iedere keus die ik tot nu toe heb gemaakt. De keus om voor God te spelen en te bepalen over het leven van een dier. 

Ik heb regelmatig moeten besluiten om dieren in te laten slapen, zelfs gezonde jonge dieren. De meeste dieren waarvoor ik heb beslist dat ze dood moesten waren in Bosnië. Dat waren de 7 moeilijkste jaren van mijn leven. De laatste 5 jaar heb ik gelukkig minder vaak voor God hoeven te spelen maar het komt wel degelijk voor. Ik ben goed in mijn werk en in spelen voor God dus er zullen er nog meer volgen ben ik bang. De dood is soms beter dan het leven daar ben ik van overtuigd. 

De dood

Ik heb een hekel aan dode mensen. Naar dode mensen kijken vind ik helemaal niets. Ik heb ooit 1 keer durven kijken bij iemand die overleden was. Ik ben me kapot geschrokken want het leek helemaal niet op de persoon die ik meer dan 20 jaar gekend had. Het was net een pop die in de kist lag. Ik heb niets met dode mensen en ik herinner mij ze liever levend.

Dat mensen dan zeggen: hij, of zij, lag er mooi bij. Dat begrijp ik niet. Dood is niet mooi om te zien. Dood is confronterend. De dood laat je zien dat het leven maar kort is en dat het ook jezelf gaat overkomen. Het leven is een spel want je hebt geen idee hoe en wanneer het eindigen zal.  De confrontatie met de dood laat niemand koud denk ik..behalve de dode zelf.

Ik heb een hekel aan dode mensen. Toch heb ik ook een mooie ervaring met de dood. Mijn opa is overleden en ik was daarbij aanwezig. Dat is iets wat ik nooit van mijn leven meer zal vergeten en wat ik niet had willen missen. Opa was 82 jaar. Een hele grote man die zich met hulp van wat tantes en mijn moeder prima redde nadat mijn oma jaren daarvoor dood was gegaan. Oma was op een vreselijke manier gestorven. Veel pijn en ik begrijp niet waarom mensen op zo’n vreselijke manier dood moeten gaan terwijl men zo een spuitje kan geven om het leven te stoppen. Maar dat is weer een ander verhaal.

Opa was in het ziekenhuis terecht gekomen omdat hij een bacterie had opgelopen in  hetzelfde ziekenhuis na een operatie. Opa was altijd sterk geweest. Hij had wel twee nieuwe heupen maar niets ernstigs. Die bacterie zorgden ervoor dat binnen een week mijn opa overleed. De bacterie vrat binnenin zijn lichaam alles op. Er was niets tegen te beginnen. Opa lag binnen no time aan allerlei slangen en apparaten maar die haalde niets meer uit. Na overleg werd besloten alles los te koppelen en te wachten tot opa zelf ging hemelen. Tot nu toe niets moois aan de dood en aan deze ervaring.

Ik had tegen mijn moeder gezegd dat als ze bij opa naast het bed zat hem niet vast moest houden. Als je iemand vast blijft houden die dood gaat duurt het langer. Dat is wat ik werkelijk geloof. Het maakt het overgaan naar de dood voor mensen moeilijker en daardoor zal het langer duren. Mijn moeder had goed naar mij geluisterd en zat naast het ziekenhuis bed van opa te waken zonder hem, haar vader, vast te houden.

Er waren nog twee zussen van mijn moeder die erg aan het huilen waren en opa constant vasthielden en tegen hem aan het praten waren. Ik stond bij het voeteneind en hielp zowel mijn opa als mijn moeder in de gaten. Mijn moeder keek soms even naar mij als één van haar zussen weer teveel aan opa zat. Opa lag alleen nog aan dat apparaat wat  aangeeft of je hart klopt of niet. Het wachten was op de bekende platte lijn over het scherm als bewijs dat het leven echt helemaal verdwenen is.

Mijn twee tantes wilde dat opa er netjes uit zou zien als hij opgebaard lag na zijn overlijden dus ze vonden dat zijn gebit netjes gepoetst moest worden. Er moest nog iets gedaan worden vonden ze maar wat dat was weet ik niet meer. De beide tantes pakten het gebit van mijn opa en liepen gezamenlijk weg. Ik weet dat ik verheugd was want dit was opa’s kans om te gaan. Mijn moeder had het ook door en leek opgelucht dat haar zussen even weg gingen.

De twee tantes waren amper de kamer uit en toen gebeurde het al. Opa was losgelaten en hij besloot om zijn kinderen en kleinkinderen los te laten en over te gaan naar daar waar we geen idee van hebben wat het is en of het bestaat.  Één ding was zeker hij ging en er verscheen een platte lijn op het apparaat wat al die tijd vast zat aan mijn opa.

Ik liep naar het hoofdeind van het bed en gaf opa een kus op zijn hoofd. Het was allemaal zo sereen en zo rustig op dat moment dat ik hem kuste. De dood was toen even niet erg en iets prachtigs. Toen de twee tantes en de rest van de familie weer binnen kwamen ben ik naar buiten gegaan. Op dat moment had ik al besloten dat ik opa niet meer hoefde te zien. Ik wilde de man herinneren die hij was en niet een enge pop in een kist die misschien wat op mijn opa leek maar hartstikke koud was en niet te vergeten hartstikke dood.

Toen iedereen afscheid had genomen in het ziekenhuis van opa ben ik weer alleen naar huis gereden in de auto. Toen ik onderweg was viel het mij ineens op dat ik aan het fluiten was. Ik was een liedje aan het fluiten. Mijn km teller in de auto gaf 80 km aan, terwijl ik op de snelweg reed. Wat was ik in hemelsnaam aan het doen ? Ik was helemaal relaxt en rustig... Ik wist dat het goed was en opa en oma weer bij elkaar waren. Opa had zijn kans waargenomen om te gaan en ik was erbij geweest en had het zien gebeuren. Wat een bijzondere belevenis en ervaring !! Dank je wel opa..waar je dan ook bent.

Corrupt

In het land wat verder weg ligt als Duitsland is de politie corrupt. Niet een klein beetje corrupt maar vies smerig goor corrupt. Als buitenlander proberen ze je in dit land wat verder weg ligt als Duitsland compleet te naaien. Je wordt aangehouden omdat je wat te hard zou hebben gereden. Dat kan natuurlijk altijd een keer. Maar dat wat ze je dan willen laten betalen is absurd. Als je niet beter weet dan betaal je de politie, waar je ontzag voor hoort te hebben, gewoonlijk. Gelukkig wist ik beter op een bepaald moment en was ik niet van plan om nog iets te betalen.

Ieder jaar ging ik minimaal 2x naar het land wat verder weg ligt als Duitsland. Meestal met de auto. Ik wist de weg uit mijn hoofd en kende de regels die in dit land gelden. Gelukkig had ik al snel hele goede contacten die ik steeds kon bellen als ik weer eens aan de kant was gezet door een politieagent. Hoe ik aan de goede contacten kwam weet ik niet meer helemaal precies maar het belangrijkste is dat ik die goede contacten had. De goede contacten waren mijn “hulplijn”.

Als ik weer langs de kant werd gezet en er een vreselijke politieagent naar mij toe kwam lopen nam ik standaard mijn mobieltje ter hand en ging bellen naar mijn hulplijn. Als ik die hulplijn aan de telefoon had gaf ik mijn mobiel aan de desbetreffende politieagent en even later kon ik verder rijden. Wat had ik een vreselijke lol iedere keer. De klootzakken wisten niet waar ze moesten kijken als ze mij mijn mobieltje terug gaven en mij het teken gaven dat ik verder mocht rijden. Wat voelde ik mij bere sterk op die momenten.

Vele malen heb ik deze hulplijn ingezet en dankzij deze hulplijn heb ik vele honderden euro’s bespaard die anders bij corrupte politieagenten in hun broekzakken zou zijn verdwenen.

Jammer genoeg was deze hulplijn nooit vlakbij als in naast mij in de auto. De hulplijn  was alleen bereikbaar via de telefoon en overdag. Ik kon dan ook niet bellen toen ik op een avond door de straten van de stad, waar een donkere deken overheen lag, scheurden omdat ik werd achtervolgd.

De stad met de donkere deken er overheen kende ik na een paar keer als mijn broekzak. Daarnaast kan ik ook nog best goed autorijden. Het wordt u later duidelijk waarom dit zo belangrijk is om te noemen. Iedereen rijd te snel, te wild en te idioot in deze stad. Ik reed iets te hard, moet ik eerlijk bekennen, toen ik weer eens door een politieagent aan de kant van de weg werd gezet. Ik reed in een wit busje. Naast mij zat een vrouw en er zat nog een jonge dame achterin de bus. Achterin de bus betekent in de laadruimte en niet op een bank.

De politieagent was alleen en ik zag vlak bij hem 3 jonge jongens zitten op een hekje wat langs het trottoir liep. Ik had de bus langs het trottoir staan. Ik draai mijn raampje een stukje naar beneden en de politieagent begint in de taal te praten die ik al die jaren dat ik naar dit land ben gegaan nooit onder de knie heb gekregen. Terwijl hij mij op een metertje wil laten zien hoeveel km ik wel niet reed hoor ik achter de bus open gaan en de jonge dame achterin de bus wat roepen.

Daar klopte iets niet dus ik gooi mijn deur open en duw de politieagent opzij. Ik rende naar de achterkant van de bus en zag dat die jonge jongens vlak achter de bus stonden. De achterdeur zat weer dicht. Ik deed de deur open en vraag aan de jonge dame wat er aan de hand is. Ze vertelde dat de jonge jongens de deur open hadden getrokken van de bus. Ik was woest en ik liep waarschijnlijk rood aan. Wat ik precies gezegd heb weet ik niet meer maar er zal vast veel fuck off in hebben gezeten want dat vind ik me toch fijn om te zeggen als ik boos ben. De jonge jongens stapten achteruit en ik liep woedend weer naar de voorkant van de bus. De politieagent stond mij verbaasd aan te kijken, de lul. Hij wist heel goed wat er gebeurt was en hij deed niets. Voor mij reden om hem ook helemaal stijf te schelden en ook hier waarschijnlijk een paar keer fuck off te roepen. Ik trok mijn portier open en duwde de politieagent opzijn. Ik stapte in de bus en reed weg want ik bleef geen seconde langer daar staan en die politieagent kon dood vallen met zijn metertje.

Op een bepaald moment zag ik dat we werden achtervolgd door een auto. In die auto zaten de jonge jongens die even daarvoor de bus open hadden getrokken. Langzaam aan  begon ik steeds meer gas te geven. Des te harder ik reed des te harder de auto met de jonge jongens erin. Ik kon ons niet eerder naar ons logeeradres brengen voor ik die auto kwijt was want ik wilde niet dat ze wisten waar wij verbleven.

Ik heb door de straten van de stad waar de donkere deken overheen ligt gescheurd als een zotte dwaas. Gelukkig kende ik er de weg heel goed en gelukkig kan ik best goed auto rijden want dat kwam hier nu wel heel goed van pas. Dit samen heeft ervoor gezorgd dat ik ze kwijt ben gereden. Ik reed op een bepaald moment de bus in een heel smal en donker straatje en zetten de motor en lichten uit. Een paar tellen later zag ik de auto met de jonge jongens heel zachtjes voorbij rijden, ze zagen de bus niet. Ik heb de bus pas tientallen minuten later weer durven starten en heb ons naar ons logeeradres gereden.

Het was een heftig avontuur met God zei dank een goed eind… maar dat is bij Starsky en Hutch gelukkig ook altijd toch ?