Pa ligt op dit moment op de operatietafel. Hij zal 4 omleidingen krijgen. Er worden duizenden van dit soort operaties uitgevoerd. Dat gaat eigenlijk altijd goed. Het is dan toch even anders als het je eigen pa van 71 jaar is. Ik ga er van uit dat de operatie goed zal gaan. Dat pa weer snel naar huis kan om te herstellen. Dat pa er dan weer vele jaren tegen kan. Toch veroorzaakt dit stress in mijn lijf. Ik probeer mezelf goed te voelen en mij geen zorgen te maken. Maar dat valt niet mee.
Daarnaast heb ik deze week weer de keus gemaakt om een hond op het asiel te laten euthanaseren. Ik lig daar wakker van. Daarnaast ben ik er letterlijk en figuurlijk beroerd van. Ik ben geen beheerder geworden om dieren in te laten slapen. Je wilt alles redden. Je wilt alles een nieuw thuis geven. Je wilt ieder dier DE kans geven. Dat is alleen in de praktijk absoluut onmogelijk. Dat gaat niet, dat werkt niet, dat kan niet.
Als ik de oudere euthanasieformulieren zie van vorige beheerders dan weet ik dat ik deze keuzes moet maken. Op één van de formulieren staat het verhaal over een hond die uiteindelijk geeuthaniseerd is na vier keer geplaatst te zijn geweest. De hond is al die keren weer terug naar het asiel gekomen omdat hij gebeten had. Van de vier keer waren het twee keer zulke zware bijtwonden dat men naar het ziekenhuis moest. Nu heb ik geen medelijden met de mensen die gebeten zijn. Zo ben ik dan ook weer. Maar ik vind het vreselijk voor die hond. Zo zijn er vele van dit soort verhalen te lezen op de oude euthanasie formulieren.
Dat is niet wat ik wil voor een hond. Dat is niet de manier waarop ik dieren wil "redden". De dood uitstellen om het dier uiteindelijk alsnog de dood in te sturen. Ik sta achter mijn besluit voor de euthanasie van deze hond. Van de hond waar ik maandag over heb beslist dat hij niet meer leven mag. Dat wil niet zeggen dat ik er een trots gevoel van krijg. Dat wil niet zeggen dat ik zoiets zomaar "even" besluit. Ik vind het zwaar en moeilijk maar dat geeft mij niet het recht om met de dieren waar ik verantwoordelijk over ben te sollen.
Er worden in mijn ogen te veel honden met flinke gedragsproblemen in leven gehouden omdat die dieren zo zielig zouden zijn. Ik vind het zielig dat deze dieren in leven worden gehouden door mensen die hun eigen emoties niet onder ogen durven te komen. Dat deze dieren in leven worden gehouden waardoor andere mensen en dieren een risico lopen. IK DOE HET NIET. IK DOE ER NIET AAN MEE !!
Daarnaast heb ik deze week weer de keus gemaakt om een hond op het asiel te laten euthanaseren. Ik lig daar wakker van. Daarnaast ben ik er letterlijk en figuurlijk beroerd van. Ik ben geen beheerder geworden om dieren in te laten slapen. Je wilt alles redden. Je wilt alles een nieuw thuis geven. Je wilt ieder dier DE kans geven. Dat is alleen in de praktijk absoluut onmogelijk. Dat gaat niet, dat werkt niet, dat kan niet.
Als ik de oudere euthanasieformulieren zie van vorige beheerders dan weet ik dat ik deze keuzes moet maken. Op één van de formulieren staat het verhaal over een hond die uiteindelijk geeuthaniseerd is na vier keer geplaatst te zijn geweest. De hond is al die keren weer terug naar het asiel gekomen omdat hij gebeten had. Van de vier keer waren het twee keer zulke zware bijtwonden dat men naar het ziekenhuis moest. Nu heb ik geen medelijden met de mensen die gebeten zijn. Zo ben ik dan ook weer. Maar ik vind het vreselijk voor die hond. Zo zijn er vele van dit soort verhalen te lezen op de oude euthanasie formulieren.
Dat is niet wat ik wil voor een hond. Dat is niet de manier waarop ik dieren wil "redden". De dood uitstellen om het dier uiteindelijk alsnog de dood in te sturen. Ik sta achter mijn besluit voor de euthanasie van deze hond. Van de hond waar ik maandag over heb beslist dat hij niet meer leven mag. Dat wil niet zeggen dat ik er een trots gevoel van krijg. Dat wil niet zeggen dat ik zoiets zomaar "even" besluit. Ik vind het zwaar en moeilijk maar dat geeft mij niet het recht om met de dieren waar ik verantwoordelijk over ben te sollen.
Er worden in mijn ogen te veel honden met flinke gedragsproblemen in leven gehouden omdat die dieren zo zielig zouden zijn. Ik vind het zielig dat deze dieren in leven worden gehouden door mensen die hun eigen emoties niet onder ogen durven te komen. Dat deze dieren in leven worden gehouden waardoor andere mensen en dieren een risico lopen. IK DOE HET NIET. IK DOE ER NIET AAN MEE !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten