Nare dromen

Al mijn hele leven heb ik last van dromen. Dromen als ik slaap en dan vooral nare dromen. De dromen die ik overdag heb dat is een ander verhaal. Tot mijn vijfde of zesde jaar heb ik bij mijn ouders op de slaapkamer geslapen. Ik had toen al last van dromen. De dromen die vaak nachtmerries waren. De droom die ik had toen ik klein was, was altijd dezelfde.

Ik zat in een vrachtwagen en die vrachtwagen reed langs een ravijn. Ieder moment kon die vrachtwagen naar beneden vallen. Dat naar beneden vallen is nooit gebeurd. De angst dat het wel gebeurde was er altijd.

Toen ik op mijn eigen kamer ging slapen ging ik regelmatig slaapwandelen. Dan stond ik ’s nachts ineens beneden met iets uit mijn kamer om er iets compleet anders voor mee naar boven te nemen.  Ik had een groot poppenhuis op mijn kamer staan. Op een nacht dacht ik dat daar de toilet was en heb achter mijn poppenhuis zitten plassen.

Op weer een andere nacht werd ik wakker met één been buiten het raam. Met mijn handen hield ik mij vast aan het kozijn. Ik werd wakker omdat mijn been nat en koud was van de regen. Ik schrok want mijn slaapkamer was op de tweede verdieping. Toen ik mijn moeder wakker maakte en vertelde wat er gebeurd was geloofde ze mij in eerste instantie niet. Ze voelde aan mijn been en dat was nat en koud. Op mijn slaapkamer stond mijn raam open. De hor die er gewoonlijk voor stond was weggehaald. Het was mijn moeder duidelijk dat ik dit niet verzonnen had.

Toen ik volwassen was en alleen woonde heb ik maanden lang op de bank geslapen. Ik durfde niet naar bed. De tv bleef dan altijd aan staan. Ik had dan en licht en afleiding mocht ik wakker worden van weer een nare droom. Wakker worden in paniek en niet weten waar je bent is heel naar.  Huilend wakker worden en niet meer kunnen stoppen met huilen is geen fijne ervaring.

Van de vriendjes die ik heb gehad heb ik regelmatig gehoord dat ik in mijn slaap aan het praten was. Het was meestal niet verstaanbaar. Soms werd ik wakker van mezelf. Dan hoorde ik mezelf praten maar begreep absoluut niet waar ik het over had.  

Mijn dromen spelen mij al van kleins af aan parten. Het is erg vermoeiend om nare dromen te hebben. Het wakker worden in de ochtend is een drama. Ik voel me dan of ik door een trein ben overreden. Het gevoel waar ik na een nare droom mee wakker kan worden is zeer lastig kwijt te raken. Soms draag ik het nare gevoel een hele dag met me mee. Ook al weet ik dat het gevoel door een nachtmerrie is ontstaan en vaak geen realiteit is. 

Gelukkig gaat het de laatste tijd steeds beter. Ik heb niet zo heel vaak meer last van nare dromen in mijn slaap. Voor mij een goed teken. De rust begint eindelijk in mijn leven te komen lijkt het. Maar dat mag ook wel na 45 jaar !!