Bo verblijft al een paar maanden in een hokje. Niet omdat ik
dat zo fijn vind maar omdat het voor haar beter is. Bo is een poes. Bo is
afgestaan aan het asiel omdat ze het niet fijn vond dat er kinderen in het
gezin waren gekomen. Bo kan ook niet met andere katten en daarom zit Bo in een
apart hokje. Bo heeft bij de andere katten gezeten maar toen was er absoluut
niets meer met Bo te beginnen. Voor haar rust zit ze dus helemaal apart. Bo
houdt van knuffelen tot een bepaalde hoogte. Als je niet op tijd stopt geeft ze
je een hijs. Hoe lang Bo nog in haar hokje moet vertoeven weet ik niet. Hopelijk
komt er snel een nieuw baasje voor Bo. Deze poes verdiend zoveel meer.
Mini, de border collie, werd afgestaan door haar baasje. Ze
waren verhuisd en hadden Mini achter gelaten in de kennel waar ze al 6 jaar in
verbleef. De buren hadden naar mij gebeld dat ze het zo vreselijk vonden dat de
hond nog in de kennel zat. Ze wilden wat doen maar waren ook bang voor
represailles van de baas van Mini. “Laat het baasje mij maar bellen” zei ik
tegen de buurvrouw. “Zeg maar dat hij zijn hond gratis kan komen brengen”.
Binnen 10 min had ik het baasje van Mini aan de telefoon en een half uur later
kwam hij Mini al brengen. Mini heeft nog een maand geleefd. Ze was te ernstig
getraumatiseerd en haar gedrag van dien aard dat ze een gevaar was voor mens en
dier. Ik heb na een maand de dierenarts opdracht gegeven haar te euthanaseren.
Een telefoontje van de dierenpolitie. Of er een hond naar
het asiel kon komen ? Een jonge Boerboel zat al weken opgesloten in een
schuurtje. De jonge hond kwam. Wat een stank droeg het arme beest bij zich. Wat
was hij vreselijk mager. Hij had weken in zijn eigen stront en pis moeten leven.
Op de foto’s die de dierenpolitie hadden gemaakt kon ik zien in wat voor enorme
vieze gore bende dit dier had moeten leven. God zei dank was hij nu veilig.
Katten en honden die probleemgedrag hebben is aan de orde
van de dag. Katten en honden die binnen komen en die er slecht aan toe zijn
komt regelmatig voor. De mens doet maar wat. De dieren die binnen komen vallen
onder mijn verantwoording. Wat er met die dieren gebeurt hangt van mij af. Ik
heb brede schouders maar het af laten glijden van alle shit en ellende is moeilijk.
Mijn leven zou zoveel makkelijker zijn als ik mijn werk achter mij kon laten
als ik de deur dicht trek en naar huis ga !
Niet doen hoor, Jenny.
BeantwoordenVerwijderenLaat je niet afstompen door alle ellende.
Trek niet de deur achter je dicht om de zielige poes te vergeten.
Gewoon blijven janken om ieder verwaarloosd hondje.
Want misschien ben jij wel de enige die om ze geeft.
En nou ik je blog lees: Ik ook.
Ik blijf ook door gaan want ik kan niet anders. Dat hoort bij mijn leven.
BeantwoordenVerwijderen